De wind fluisterde vandaag je naam
als een zachte streling in mijn oor
Ik dacht nog dat ik mij vergiste,
maar daar was het toch te duidelijk voor…
Lichtelijk verward liep ik weer verder
duidelijk van mijn stuk gebracht
want in mijn hoofd die ene zin:
‘Sprak de wind, wat ik zelf al dacht?’
De wind ging echter snel weer liggen
maar in mijn hoofd werd het niet meer stil
door dat zuchtje was een storm geboren
die nu niet bedaren wil…
Meer informatie
Bronvermelding
