Oh jee, we zijn van kleur veranderd

Oh jee, we zijn van kleur veranderd

Is het je al opgevallen dat je van kleur bent veranderd? Mij wel. Van het een op het andere moment ben ik veranderd van blank naar wit. Het lijkt wel alsof de media massaal met elkaar heeft afgesproken dat blanke mensen niet meer bestaan en dat dit in het vervolg “witte mensen” moeten worden. Ik vraag me af of dit ook voor de vla geldt, maar dat lijkt vooralsnog niet het geval te zijn.

Vrouwen lijken vogelvrij…

Witte mensen

Misschien lijkt het een kleinigheid, een nuanceverschil, maar dat is het niet. Aan “witte mensen” kleeft ineens een heel negatief imago. Witte mensen schijnen zich superieur te voelen, witte mensen zijn overheersend, witte mensen zijn racistisch en witte mensen zijn slecht. Althans, als we alles mogen geloven wat er over witte mensen wordt geschreven. Gelukkig geloof ik niet alles wat ik lees.

Het gaat echter verder. Wellicht is het je namelijk ook nog niet opgevallen dat er zelden nog over “kleur” wordt gesproken in een daderprofiel. Zelfs haarkleur en de kleur van de ogen wordt vaak niet vermeld. Behalve als het om een blank, correctie: wit persoon gaat. Dan staat het er ineens wel bij. Dan laat “de-kleur-die-niet-genoemd-mag-worden” zich uiteraard eenvoudig raden. Echt heel veel meer huidskleuren dan wit en bruin, zijn er namelijk niet. Uiteraard wel veel kleurnuances.

Oh jee, we zijn van kleur veranderd

Biggetjesroze

Begrijp me niet verkeerd, het maakt me geen ene mallemoer uit of je me wit of blank noemt, los van het feit dat wanneer iemand tegen mij zegt: “Wat zie jij er wit uit”, ik me acuut ziek ga voelen, maar dat is een heel ander verhaal. Je mag me ook best biggetjesroze vinden, of karamel, of lekker ouderwets ‘blank’. Het gaat me dus niet om de naam van de kleur, wel hoe de typering van de blanke mensen tegenwoordig wordt neergezet. Daar begint het bij mij dan te jeuken, want we kunnen blijkbaar nog maar weinig goed doen.

Zwarte Piet

Waar komt al die frustratie vandaan? Voor mijn gevoel (maar misschien zit ik er volstrekt naast) begon het bij het verbannen van zwarte piet. De NPO heeft hem inmiddels in de ban gedaan en ik hoop echt dat de zwarte pieten discussie nu ten einde is gekomen. Want laten we eerlijk zijn, die ging natuurlijk nergens over. Zwarte Piet is nooit racistisch geweest en zal het ook nooit zijn geworden. Hij is echter nu verbannen en als er iets racistisch is…

Door die hele discussie hebben mensen voor heel veel kinderen ineens een kleur gekregen. Als ik kijk naar Rocco, had hij nooit op die manier naar zijn vriendjes gekeken. Hij had vriendjes en niet-vriendjes en welke kleur ze hadden, maakte hem niet uit. Tot jaren geleden die hele zwartepietendiscussie de kop op stak en hij ineens begon te ‘zien’ dat mensen verschillende kleuren hadden. Daarvoor waren het gewoon mensen voor hem. Precies zoals we hem hadden opgevoed. Vrij van vooroordelen, vrij van haat en vrij van racisme. Maar door dat hele geouwehoer over een niet bestaande vorm van racisme, waarbij een volledig land beschuldigd werd, kreeg haat ineens voedingsbodem en ontstonden er twee kampen. De voorstanders en tegenstanders.

Oh jee, we zijn van kleur veranderd

Beschuldigende vinger

Triest. In en in triest. Want laten we eerlijk zijn, het gaat er totaal niet om hoe zwarte Piet eruitziet. Als die in de loop van de jaren steeds een beetje minder zwart was geworden en uiteindelijk als roetveegpiet door het leven was gegaan, was er niets aan de hand geweest. Helemaal niets. Juist doordat er met een beschuldigende vinger naar een heel land werd gewezen: “Jullie zijn slecht, want…” is er voedingsbodem ontstaan voor een groeiende boosheid. Want wij waren ons van geen kwaad bewust. Het was zoiets als dat je als kind jarenlang iedere dag een dropje mag eten en ineens op je donder krijgt als je een dropje uit de snoeppot pakt. Zomaar, van het een op het andere moment zijn de regels veranderd. Dat heeft tijd nodig. Een vrachtschip kan ook niet ineens op de rem trappen als er een zeilbootje voorbijvaart. Die heeft nog een behoorlijk aantal (kilo)meters nodig om tot stilstand te komen.

Doorgeschoten

Ik kan er verdrietig om worden als ik zie hoe ver er wordt doorgeschoten in het halen van het gelijk. Dat alle woorden op een weegschaal worden gelegd en dat die weegschaal altijd doorslaat naar een bepaalde richting om het gelijk te halen. Als we elkaar verbaal zo met scherp blijven beschieten, lossen we niks op en maken we alleen nog maar meer kapot… en dat kan toch nooit de bedoeling zijn?

Laten we proberen elkaar weer in de waarde laten, of we nou wit, zwart, roze of pimpelpaars zijn en laten we vooral stoppen met elkaar de zwarte piet toe te spelen…

Meer informatie

Persoonlijke blogs van Marion Middendorp
Vrouwen lijken vogelvrij…
Trouwperikelen boven de 50, waarom niet?
Ja, ik kook en wat dan nog?
Domme dozen gedoe
Vandaag leg ik roosjes neer
Mijn frustraties met GezondheidNet
Pixeling, de moderne versie van steniging

Bronvermelding

Tekst: Marion Middendorp
© afbeelding: 123rf.com

Oh jee, we zijn van kleur veranderd

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *