Vandaag was de vervolgafspraak. In eerste instantie een voorlichting door een verpleegkundige die vertelde wat we kunnen verwachten van het traject en aansluitend een uitleg door de chirurg. Rob was mee en dat voelde prettig.
Aansluitend werd ik opnieuw gewogen, kreeg ik een gesprek met de chirurg en moest ik nog even langs de diëtist. Dat wegen vond ik lastig, vooral omdat Rob er nu bij was en ik me dan toch een beetje schaam. Mijn gewicht was eigenlijk altijd zo’n beetje het best bewaarde geheim hier in huis. Niet dat ik geheimen voor hem hoef te hebben, maar toch… Sommige dingen doen nou eenmaal te veel pijn. Maar goed, ik moest dus (niet letterlijk) met de billen bloot.
Voor alles van start gaat moeten er nog een paar hindernissen genomen worden:
- iedereen is verplicht 5 kg af te vallen, voor er geopereerd kan worden
- er moet een afspraak worden gemaakt met de anesthesist (pas na zijn akkoord, kan de operatie worden ingepland)
- er wordt een traject van zes weken gestart met wekelijkse groepsgesprekken
Even schrik ik van die 5 kilo en in een flits dacht ik: “OMG, dat lukt me helemaal niet” om nog geen seconde later te denken: “Wat een onzin, natuurlijk lukt dat wel! Ik ben zo vaak afgevallen.” Afvallen is immers niet het probleem, volhouden, daar zit het probleem en het feit dat het zo uitzichtloos veel kilo’s zijn die eraf moeten.
Ik wil dit traject dolgraag, dus natuurlijk val ik die 5 kilo af. Waarschijnlijk nog wel meer ook!
Waarom 5 kilo afvallen?
De chirurg legde uit waarom dit noodzakelijk is. Het heeft te maken met het liften van de lever tijdens de operatie en dat dit alleen maar kan met een lever die niet te veel vet bevat. Als je zo’n 5 kilo afvalt, is dat als eerste bij de lever zichtbaar. Van die 5 kilo, val je zo’n 500 gram vet af van de lever. Als je dit niet lukt, zal er niet geopereerd worden. Belangrijk dus!
Daarbij denk ik ook dat het te maken heeft met het feit dat je laat zien dat je het écht wilt en dat je om kunt gaan met een verandering in je voedingspatroon. Als je dit al niet lukt, dan heeft zo’n operatie natuurlijk ook niet zoveel zin.
 |
 |
 |
 |
Vervolgtraject
Ik heb de mogelijkheden aangekruist wanneer ik bij de groepsgesprekken aanwezig kan zijn en eenmaal thuis heb ik direct het formulier voor de afspraak met de anesthesist ingevuld en direct op de post gedaan. Het kan maar weg zijn. Nu is het wachten op de uitnodiging van het NOK voor mijn eerste groepsgesprek en op de uitnodiging van de anesthesist.
Alles staat op de rit… nu kan ik dus weer even achterover leunen. Oh nee, ik moet aan de slag met het dieet! Ik heb er zin in, zo kan ik namelijk concreet toeleven naar de operatie. Ik zorg ervoor dat de benodigde boodschappen in huis zijn en Rob belooft met mij mee te doen. Hij wil de komende periode proberen 9 kilo kwijt te raken. Fijn dat hij mij hierin zo steunt!
Wordt vervolgd…
Lees de andere delen…
#1 | #2 | #3 | #4 | #5 | #6 | #7 | #8 | #9
Meer informatie
Leven met een gastric sleeve
Boekbespreking: Een maagverkleining, en dan?
Wat doet suikervrij eten met je lichaam?
50+ multivitaminen, zin of onzin?
Fitter worden als 50-plusser
Gewrichtspijn, dit kun je doen
Het effect van suiker
Bronvermelding
Tekst & fotografie: Marion Middendorp
