Vorige week maakten jullie kennis met Kathinka. Zij schreef openhartig over haar zoektocht naar de juist partner. Zoals beloofd, plaatsen we vandaag deel twee van haar zoektocht…
Leven buiten je comfort zone: Ik ben een sub (deel 1)
Ik ben van de BDSM, pardon?
Dagelijkse berichten
We berichtten dagelijks wat heen en weer, mijn levensverhaal, zij de hare, over haar partner en over haar gezin. Je leest het goed, deze vrouw was helemaal niet lesbisch, noch vrijgezel. Ze had gewoon een (mannelijke) partner en een gezin. Toch voelde het direct vertrouwd. Zonder elkaar nog te hebben gezien kreeg ik een eerste opdracht van haar. Ik moest een gedicht over mijzelf schrijven. Dat vond ik best lastig.
De eerste die ik haar stuurde vond ze niet goed genoeg. Ze vond hem te algemeen en ik moest de opdracht overnieuw doen. Ik besloot dieper af te dalen in mijzelf, want ik wilde haar graag tevreden stellen. Geen idee waar dat gevoel vandaan kwam, maar ik voelde heel sterk dat ik het fijn zou vinden wanneer ze trots op mij zou zij. Dus daalde ik af in mijzelf en schreef het tweede gedicht veel meer vanuit mijn gevoel. Met wat spanning in mijn lichaam stuurde ik het haar op en ik voelde mij daar best wel ‘naakt’ bij. Gelukkig had dit gedicht haar wel tevreden gemaakt.
Gesterkt door haar complimenten voelde ik me krachtig genoeg om dit gedicht voor te lezen tijdens een etentje met vriendinnen. Een behoorlijke stap maar ik kreeg die avond heel veel complimenten van iedereen. Ze vonden mijn gedicht super en er werden heel wat tranen weggeveegd. Ik voelde me echt trots maar ik heb dit vooral kunnen doen omdat zij in mij geloofde. Haar vertrouwen in mij maakte mij verlegen maar het gaf mij ook een goed gevoel. Mijn vriendinnen waren nieuwsgierig naar die vreemde vrouw die mij zomaar een gedicht had laten schrijven. Ik maakte er maar een grapje van en besloot het nog een tijdje voor mezelf te houden. Ik wist immers ook niet welke kant het op zou gaan.
Een tweede opdracht
De tweede opdracht die ik van haar kreeg was het opzeggen van een dagelijkse mantra. Tegen mijn spiegelbeeld moest ik dagelijks zeggen dat ik mooi was, lief was en lief voor mezelf moet zijn. Of iets van die strekking. Dat zou ik normaal nooit doen, maar ik deed het voor haar wel. De eerste paar keer waren best lastig maar ik merkte ook dat het steeds beter ging en ik steeds beter in de spiegel kon kijken terwijl ik die woorden tegen mezelf zijn. Ik kon uiteindelijk gewoon tegen mezelf zeggen dat ik een lekker wijf was. Dat klinkt misschien raar maar tot dat moment had ik me juist altijd heel onzeker gevoeld over mijn uiterlijk. Voor mij was die nieuwe zienswijze een openbaring.
Ik merkte dat ik van deze dame dingen aannam en iets deed met haar aanwijzingen, tips en opdrachten. Dat ging echt niet altijd vanzelf en soms was ik even dwars maar ik voelde dat zij goede bedoelingen met mij had en dat er altijd wel een diepere reden zat in de dingen die ik voor haar moest doen. Het voelde goed, ook al had ik haar nog nooit gezien.
Eerste ontmoeting
Uiteindelijk werd er een afspraak gemaakt voor een eerste ontmoeting. Niet zomaar een ontmoeting, niet ergens in een restaurant of desnoods bij haar thuis, nee, het werd een ontmoeting in een BDSM-club.
Mijn hart gierde door mijn lichaam. Ik had gelukkig geschikte kleding, al had nog geen idee wat me te wachten zou staan. Ik kon het natuurlijk wel een beetje inschatten. Tenslotte kom ik niet uit een ei. Ik kreeg de opdracht om mij stipt op een bepaalde tijd te melden bij de receptie. En daar stond ik. Precies op tijd, in spannende kleding gehuld.
Mijn geduld werd op de proef gesteld en behoorlijk ook. Daar stond ik dan in mijn sexy outfit te wachten in een vreemde stad, in een onbekende club met mensen om mij heen die ik nog nooit had gezien. Een uur lang liet ze mij wachten op mijn high heels en korte rokje. De zenuwen gierden door mijn lijf en om de tijd te doden, kletste ik maar wat stoere praat met de mannen achter de receptie.
Totdat ze plotseling binnenkwam, met haar partner. Ik viel volledig stil en stelde me timide aan haar en haar partner voor.
Nu ze voor me stond, voelde ik de spanningen in mijn lijf wegtrekken, als een soort berusting. Ik voelde me een klein, verlegen meisje worden. Niet een beetje verlegen, maar heel erg verlegen. Onbezorgd en vrij van denken. De rest van de wereld deed er op dat moment niet meer toe. Het maakte me niet meer uit wat anderen van mij dachten. Want zij was bij mij en bij haar voelde ik me voor het eerst van mijn leven veilig. Haar had ik gezocht en nooit eerder gevonden. Bij haar ben ik thuis en mag ik zijn, wie ik diep van binnen ben. Kwetsbaar, gevoelig en lief. Gewoon het kleine meisje, dat tot nu toe altijd diep verborgen was geweest.
Wat voor een relatie heb je dan?
Ik hoor het jullie bijna denken. “Wat voor een relatie heb ik dan met haar? Ze heeft toch een man?” Ja dat klopt. Ik heb geen seks met haar, hoewel ze me wel de toppen van opwinding kan bezorgen. En nee, ik heb ook geen seks met haar partner. We doen geen trio’s en ik mag haar zelfs niet aanraken. Knuffelen natuurlijk wel, maar haar erogene zones en intieme delen, zijn taboe voor mij. En eigenlijk is dat juist heel bevrijdend. Het voelt zelfs heel veilig, ondanks alle handelingen die ze wel bij mij doet met zwepen, messen en naalden.
Natuurlijk is het niet altijd ‘feest’ als we bij elkaar zijn. Ze heeft immers een gezin wat op nummer één staat. Vaak breng ik de weekenden bij ze door, en heb ik inmiddels een eigen slaapplek. Ik help haar dan met allerlei huishoudelijke activiteiten, rij haar naar afspraken, masseer haar nek of voeten of schenk gewoon een kop koffie voor haar in als ze aan het werk is. Ik vind het fijn om haar te verwennen en dienstbaar te zijn aan haar. Bij haar kan ik onderdanig zijn, maar ook echt alleen aan haar. Ik ben haar ‘s’ (sub of slavin) en zij is mijn ‘D’ (Domintan, Domina of Meesteres). Ik heb bij haar totaal geen behoefte om stoer te zijn, of dominant. Ik vind het heerlijk dat ik bij haar gewoon kwetsbaar en gevoelig mag en kan zijn. Het gevoel dat zij over mij waakt, voelt zo fijn.
BDSM
Ook dit is een onderdeel van BDSM. Oei, BDSM, dat klinkt ineens heftig en toch valt onze relatie onder deze noemer. Misschien moet je nu gelijk denken aan Fifty Shades, maar Fifty Shades is een bouquetreeks roman in vergelijking met de werkelijkheid. Binnen onze D/s-relatie (waarbij D staat voor Dominant en s staat voor submissive) laat zij mij groeien en merk ik dat ik steeds meer mijzelf herontdek. Ik mag weer stralen, ik mag me weer vrouw voelen, ik mag er weer zijn. BDSM is zoveel meer dan zwaaien met een zweepje. Overigens gebeurt ook dat regelmatig. Ze zoekt mijn grenzen hiermee op maar het gaat dieper dan dat. Ze zorgt met haar zwepen en andere pijnlijke attributen voor een uitlaatklep van mijn emoties. Waar anderen niet doorheen kwamen, lijkt zij er geen moeite mee te hebben. En soms is dit een weg via fysieke pijn, die uiteindelijk de emotionele pijn weet weg te nemen. Fysieke pijn heelt zoveel makkelijker dan emotionele pijn. En die diepere pijnen, neemt ze bij mij weg, waardoor de echte ik weer naar boven kan komen. Durft te komen. Zonder al die muren.
En nee wij hebben geen stopwoorden, ik heb mijn grenzen ook nooit aan haar aangegeven. Zij voelt precies aan waar mijn grenzen liggen, en soms is het goed om even over de grens heen te gaan om net even datgene te bereiken wat ik nodig heb.
Verdriet verwerken
Mijn Dominant haalt dingen bij mij naar boven die ik zelf niet naar boven kreeg, het verdriet niet kon verwerken omdat het te groot was. De pijn die altijd in mij bleef, krijgt nu de ruimte om te verwerken. Mijn hoofd is geen grote ratelbak meer zodat ik weer beter slaap, me beter kan voelen en meer kan stralen dan ooit tevoren. En ja ik krijg met de zweep, niet omdat ik het lekker vind, maar omdat het mij brengt tot het uiten van mijn verdriet, dat ik mag zijn wie ik wil. Dat ik mag zijn wie ik ben. De momenten worden nooit uitgekozen maar zij voelt aan wanneer ik eraan toe ben, dan ben ik gesloten, recalcitrant, dwars of juist heel hyper. Zij weet dat beter dan ik.
Inmiddels zijn we zo’n beetje anderhalf jaar verder. En wat heb ik gehuild. Echt heel veel. Ik heb in mijn hele leven nog niet zoveel gehuild, maar wat lucht dit op! En na tranen is er altijd haar troost en warmte. Ik mag bij haar uithuilen, zij droogt uiteindelijk weer mijn tranen en tovert een lach op mijn gezicht. “Tranen hebben een functie”, zegt ze altijd, “ze nemen je pijn zichtbaar uit je lichaam en maken plaats voor mooie, nieuwe herinneringen.” En ik geloof daar inmiddels ook in, want ik voel de veranderingen en de vrijheid in mijn lichaam.
Trots op wie ik ben
Ik ben trots op wie ik ben en wat ik uitstraal. Ik loop inmiddels als een zelfbewuste vrouw rond en dat valt anderen ook op. Mijn vriendinnen heb ik over mijn D/s-relatie verteld en zij vinden het prachtig. Zij zien mijn verandering, zij zien mij opbloeien. En zo nu en dan vertel ik het een collega of iemand anders in vertrouwen en vertel ik over mijn bijzondere relatie.
Inmiddels ben ik zover, dat dingen geen taboe meer hoeven te zijn. Natuurlijk heb je altijd mensen die er een mening over hebben, prima. En die afstand nemen, ook prima. Zo is het leven. Zo gaan dingen. Het leven is zoals het is. Leven en laten leven. En ik ben heel dankbaar dat ik mijn Dominant heb gevonden, en dat we ook een super vriendschappelijke relatie hebben. Die band heb ik niet alleen met haar, maar ook met haar partner en de rest van haar gezin. Ik voel me volledig geaccepteerd in haar leven en dat is prachtig.
24/7 sub?
Ben ik nu 24/7 sub? Nee, dat zou wel heel vermoeiend zijn. De hele dag op mijn knieën, en dan rennen/vliegen. Niet alleen voor mij, maar net zo goed ook voor haar. Ze gruwelt namelijk van slaafs gedrag en is wars van ‘deurmatjes’, zoals ze hen zelfs soms noemt. Mijn Dominant houdt van sterke, krachtige mensen met pit en een eigen mening. Mensen die gevangen zitten achter een muur van pijn en verdriet, mensen die ze kan laten ontsnappen aan de pijn die hen gevangen houdt. Daar houdt ze van.
En ook al loopt ze niet de hele dag met een zweep te zwaaien, ik ben zeker wel aan bepaalde regels verbonden. Voor mijn eigen bestwil en dat voelt voor mij goed. Ik weet dat zij het beste met mij voorheeft, dus ik houd me graag aan deze regels. Hoe moeilijk ik het soms ook vind.
Graag sluit ik met de volgende woorden af: Voor mij is BDSM de puurste vorm van liefde. En ik ben intens dankbaar dat ik deze heb gevonden.
Meer informatie
Leven buiten je comfort zone: Ik ben een sub (deel 1)
2019 – Een jaar vol ontdekkingen
Ik ben van de BDSM, pardon?
Welkom in de parenclub
Adventskalender Naughty & Nice
Seksspeeltjes, hoeveel heb jij er?
Ben jij soms ook je partner even zat?
Pas op spoiler: Inhoud adventskalender Naughty & Nice
Samen met je partner
Seks na je 50e
Liefde, na je 50e
Help, ik ben verliefd op een dertiger!
Bronvermelding
Tekst: Kathinka
© afbeelding: 123rf.com
