Het is inmiddels meer dan een half jaar geleden dat ik voor het eerst last kreeg van hielspoor. Een diagnose die in eerste instantie klinkt als iets kleins, een detail dat je leven niet teveel zou moeten beïnvloeden. Zooltjes laten aanmeten en klaar. Tenminste dat werd er tegen mij gezegd door anderen. Maar zoals iedereen die het heeft ervaren kan bevestigen, is het allesbehalve ‘klein’. Het is een ongemak dat doorwerkt in je dagelijks leven, zelfs in de meest gewone momenten.
Wat is hielspoor?
Hielspoor, of zoals artsen het noemen, “calcaneusspoor”, is een benige uitgroei aan de onderkant van het hielbeen. Het ontstaat vaak door overbelasting van de peesplaat onder je voet, de zogenaamde fascia plantaris. Dit leidt tot kleine scheurtjes en ontstekingen die uiteindelijk kunnen resulteren in het vormen van een soort botuitsteeksel. Hoewel het op een röntgenfoto indrukwekkend kan lijken, is het niet het uitsteeksel zelf dat pijn veroorzaakt, maar eerder de ontsteking van omliggende weefsels. Mijn linkervoet was eerst het ergste dat kon de podoloog ook zien via een echo, mijn rechtervoet zeurde lichtjes.
Ik kreeg twee soorten nieuws, goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat het meestal niet blijvend is. Het slechte nieuws was dat het maanden, soms zelfs jaren, duren voordat het verdwijnt, en in die tijd kan het een behoorlijke impact hebben op je mobiliteit en kwaliteit van leven. Nou en dat heb ik ondervonden.
Mijn persoonlijke ongemak
Voor mij begon het met een scherpe pijn onder mijn hielen zodra ik ’s ochtends opstond. Je kent die eerste stappen uit bed wel, normaal gesproken een moment om rustig wakker te worden. Maar voor mij voelden ze als kleine martelingen, alsof ik op naalden stond. Het duurde even voordat ik doorhad wat er aan de hand was, en nog langer voordat ik dacht en nu moet ik er wat mee. Ik ben een aantal keren naar de podoloog geweest en er werden zooltjes aangemeten, en ik kreeg een lijstje met oefeningen. En heb ik een aantal keren shockwave therapie gehad.
Dagelijkse taken zoals boodschappen doen, wandelen met vrienden of zelfs gewoon staan om het avondeten klaar te maken, werden opeens uitdagingen. Ik realiseerde me hoezeer ik mijn voeten voor lief had genomen. Wat eerder vanzelfsprekend was – pijnloos kunnen lopen en staan – werd opeens een luxe.
Feitjes over hielspoor
Tijdens mijn zoektocht naar oplossingen heb ik veel geleerd over hielspoor:
Ongeveer 1 op de 10 mensen krijgt ooit te maken met hielspoor. Het komt vaker voor bij mensen boven de 40, atleten, of mensen die veel staan. Bij mij is het ontstaan doordat ik in mijn zomervakantie, drie weken op blote voeten heb gelopen. We zijn als baby al gewend om schoeisel te dragen, en ons hele leven door. Daardoor zijn voeten niet gewend om blootsvoets te lopen en vooral niet langdurig. Dit heeft bij mij de klachten gegeven.
Overgewicht, slecht schoeisel, intensieve sportbeoefening en een staand beroep kunnen bijdragen aan de ontwikkeling ervan. En ja, ik ben ook wat kilootjes te zwaar.
Er zijn geen snelle oplossingen, maar opties zoals rekoefeningen, goed schoeisel, inlegzolen en zelfs fysiotherapie kunnen verlichting bieden. In zeldzame gevallen kan een operatie nodig zijn.
Prognose: De meeste gevallen verbeteren binnen een jaar met de juiste zorg, maar geduld is essentieel. En laat ik dat nu net niet hebben.
Wat helpt mij?
Een van de meest effectieve dingen die ik heb ontdekt, is het doen van rekoefeningen voor mijn voet en kuit. Het klinkt simpel, maar het maakt een groot verschil. Ik heb ook geïnvesteerd in steunzolen en schoenen met goede demping. Hoewel het de pijn niet helemaal wegneemt, zorgt het ervoor dat ik de dag beter doorkom. En nu ik het aan twee voeten heb, is het wel zo dat ik niet meer mank kan lopen dus dat scheelt enigszins en wordt de last verdeeld.
Daarnaast is rust cruciaal. Ik heb geleerd om naar mijn lichaam te luisteren en mijn grenzen te respecteren, hoe frustrerend dat soms ook is. Soms is vaak trouwens. En vooral als er dan nog wat ouderdomskwaaltjes bijkomen dan neemt de frustratie toe. Want al die beperkingen ineens, daar moet ik echt aan wennen. En heb ik het gevoel dat ik naar anderen als een ouwe zeur overkom, maar dat terzijde.
Positieve veranderingen
Hoewel het leven met hielspoor uitdagend is, heeft het me ook een nieuw perspectief gegeven. Ik waardeer mijn lichaam meer en ik ben bewuster geworden van het belang van goede zorg voor mijn voeten. Kleine dingen, zoals een warme voetmassage aan het einde van de dag, kunnen een groot verschil maken.
Voor iedereen die worstelt met hielspoor: ik weet hoe ontmoedigend het kan zijn. Maar houd vol. Zoek hulp, probeer verschillende oplossingen, en wees lief voor jezelf. En onthoud, het wordt beter. Ik hou mezelf dat ook voor. Alles komt een keer goed.
Extra info
Als de wolken binnenin blijven hangen
Hoe blijf je mentaal fit?
De realiteit van ouderdomskwaaltjes
Bronvermelding
Tekst: Karin de Vroedt
© afbeelding: 123rf.com
