Ja, ik kook, en wat dan nog?

Ja, ik kook, en wat dan nog?

Geen idee hoe het in jullie huishouden gaat, maar ik ben hier degene die het vaakst achter het aanrecht staat. Doe ik dit omdat dit ‘de taak van de vrouw is?’. Nee, dit doe ik omdat ik graag zo gezond, lekker en afwisselend mogelijk wil eten. Als het namelijk aan de mannen ligt, eten we hier dagelijks een gerecht wat met een “P” begint, aangevuld met shoarma en natuurlijk op zaterdag de kippenpootjes met bruine bonen van mijn vader.

Stereotype?

Ben ik dan een stereotype? Nee hoor. Maakt mij dit een onderdanige huismuts? Ook dat niet. Ik ben gewoon in mijn mannenhuishouden degene die het beste kan koken, het meest gebaat is bij een gezonde maaltijd en het ook nog eens niet erg vindt om dit te doen. En mijn mannen vinden dat heerlijk en genieten er iedere dag met volle teugen van. Behalve Rocco, die vindt natuurlijk dat ik veel te gezond kook (en dus niet lekker), dus die warmt regelmatig zelf iets op, wat dan iets minder gezond is. Sommige gerechten moet hij echter van mij eten. Bijvoorbeeld als ik verse soep heb gemaakt. Dan weet ik tenminste zeker dat hij een flinke dosis groente naar binnen heeft gekregen.

Ja, ik kook, en wat dan nog?

Niet voor een karretje

De mensen die mij privé goed kennen, weten dat ik het kaas niet van mijn brood laat eten, kennen mijn dominante trekje en weten ook dat ik mij niet zo makkelijk voor een karretje laat spannen. Integendeel zelfs. Vind ik het erg om te koken? Nee! Vind ik het erg dat er ‘van mij’ een stereotype wordt gemaakt. Ook nee! Vind ik de reclame van de AH dan erg? Uh, welke reclame?

Als je geen of nauwelijks TV kijkt zoals ik, ontgaat je blijkbaar het een en ander, maar soms word je er dan toch ineens mee geconfronteerd. Op een vrolijke ochtend zie ik ineens de kop voorbijkomen: “Supermarktmanager en moeder Ilse doet stof opwaaien: Diep verdrietig.” En ik denk: “Wat sneu, welk dramatisch leed is er bij de Albert Heijn aan de hand?” Dus ik druk op de link en lees verder…

Ja, ik kook, en wat dan nog?

Nieuwe reclame voor AH

Het schijnt dus dat de nieuwe reclame van Albert Heijn onder vuur ligt want volgens sommigen zou deze te stereotyperend over mannen en vrouwen zijn. Anderen vinden het spotje juist grappig. Ik lees verder en komt tot de ontdekking dat dit spotje gaat over de 35-jarige vrouwelijke supermarktmanager Ilse en hoe ze in haar drukke bestaan voor het huishouden en kinderen zorgt. Zondag kookt ze lekker uitgebreid en op maandag ‘kookt’ haar man, pizza. Ik moet glimlachen, want dat gebeurt hier precies zo! Behalve dat de dagen een beetje anders zIjn. De zondag is hier namelijk mijn rustdag en dan ‘kookt’ Leo. En net zomin dat Leo zich met mijn ‘menu’ mag bemoeien, doe ik dat dus ook bij hem niet. Ik ben al lang blij dat ik één dag per week alleen maar hoef aan te schuiven. En eerlijk is eerlijk op de zondag eten we dus of een gerecht met de “p” als beginletter (pannenkoeken, pasta, pizza of patat) of shoarma.

Ja, ik kook, en wat dan nog?

Wat is er mis?

Na het lezen van ‘al dat leed’, snap ik nog steeds de ophef over deze commercial niet. Het gaat om een reclamefilmpje, die zijn ervoor bedoeld om je kapot aan te ergeren. Want of je er nou positief of negatief over spreekt, het gaat erom dát je erover spreekt. Daar is hij namelijk voor bedoeld!

Ik snap alleen niet zo goed wat er mis is aan dit filmpje. Ik sta stevig genoeg in mijn schoenen om geen seconde aan mijn eigenwaarde te twijfelen als ik ’s avonds achter de potten en pannen sta. De mannen verzorgen daarna de vaat, het lijkt mij een prachtige en vooral eerlijke taakverdeling.
Ik voel me niet de huissloof en ik laat me door anderen zeker niet boos of verdrietig maken. Stel je voor, dat ik iemand (in dit geval zelfs een vreemde) zoveel credits zal geven. Sorry, maar dan kan ik beter direkt een afspraak met de psycholoog gaan maken voor een goede therapie.

Ja, ik kook, en wat dan nog?

Uit het veld geslagen

Ik snap dus niet dat dit filmpje je boos en verdrietig kan maken, dat je zo snel uit het veld geslagen bent omdat het “vooroordeel bevestigend” zou zijn. Hoe kom je daarbij? Waarom neem je het allemaal zo serieus? Waar is je gevoel voor eigenwaarde en vooral, waar je is gevoel voor humor?

Stop asjeblieft met zeiken over dit soort geneuzel en laten we ons in hemelsnaam druk maken over dingen die écht belangrijk zijn. Bijvoorbeeld het toenemen van het aantal groepsverkrachtingen van vrouwen en meisjes, de toenemende mate van onveiligheid op straat voor vrouwen, roeptoeterende mannen die vinden dat het opspuiten van parfum een uitnodiging is voor aanranding is en ga zo maar door. Dat zijn onderwerpen waar ik me wel zorgen over maak.

Dus ja, ik kook. En soms van woede, omdat we ons veel te druk maken over futiliteiten en daarmee de écht belangrijke onderwerpen ondersneeuwen!

Meer informatie

Een snelle gezonde hap!
Meer blogs over onze gezondheid
Persoonlijke blogs van Marion Middendorp
Domme dozen gedoe
Gezonde voeding
Wat eten we vandaag?
Gin en vis, een smaakvol koppel
Vrouwen lijken vogelvrij…
Wat doet suikervrij eten met je lichaam?
Oh jee, we zijn van kleur veranderd
Vandaag leg ik roosjes neer…
Pixeling
Mijn frustraties met GezondheidNet
Gelijk hebben met aardbeien en tomaten
Stinktieten
Verborgen boodschappen

Bronvermelding

Tekst en fotografie: Marion Middendorp

Ja, ik kook, en wat dan nog?

Eén reactie:

  1. Sinds een tijdje ontvang ik je blogs via facebook, sinds een tijdje behoor ik ook tot de club die jij aanspreekt ( ja ja de magische 50), sinds al wat langer……ander onderwerp:-p
    stereo types ik voldoe er blijkbaar niet aan, aan de andere kant weiger ik dat ook, ik be n ik en niemand anders, anderen zijn er al genoeg tenslotte.
    Ja ik ben een man (daar houd het zon beetje op) of word geacht dat te zijn, groot van stuk en daar spatten alles vooroordelen op kapot vrees ik.

    Dan ben je lomp en onbehouwen (soms we,l ik doe ook wel eens mijn best om er wel aan te voldoen:-p), met mij moet je geen ruzie krijgen hoor ik dan vaak (dan moet je erg goed je best doen), voor de rest leef ik mijn leven en probeer mij niet te veel te storen aan het (soms uitermate irritante) gedrag van anderen, het haantjes gedrag ( dat mij dus niet gegeven blijkt te zijn) komt mij zo onderhand alle lichaamsopeningen uitstromen, erger dich nicht, wunder dich nur zeggen we dan maar.
    Ja ik kook ook, doe zelf mijn was en houd mijn eigen huisje schoon, schilder , doe de tuin en de meest voorkomende klussen in huis pak ik ook zelf aan (half stereo type dus bedenk ik mij nu).

    Reclames, ongewild heb ik er wat mee ik kan ze zo uit de losse pols voorspelen, en dat terwijl ik echt niet veel tv kijk, 1 keer is meestal voldoende, maar dat zal ongetwijfeld meer over de maker zeggen dan over mij:-P

    Kostelijk om te lezen hoe jij met je zaakjes om gaat, soms wel herkenning en soms ook vol afschuw ( laatste deel van deze blog moet ik je helaas gelijk geven, inderdaad het is een vreemd ewereld tegenwoordig, maar of dat nou met 50= te maken heeft?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *